กฎทองของการก่อหนี้

สายลมมักนำความเปลี่ยนแปลงมาสู่ใจเราเสมอ บ้านเอื้อรายรอบด้วยขุนเขา ป่ายังเขียวขจี บนเส้นทางสายกลับบ้าน เอื้อเห็นพัฒนาการ กรุงเทพเมืองในหมอก ทะมึนด้วยตึกสูงต่ำลดหลั่น ต้นไม้เป็นเพียงเศษธุลี ออกนอกเมืองจึงค่อยเห็นบ้านเรือนเป็นเพียงส่วนหนึ่งของต้นไม้ต้นหญ้า ใกล้ๆบ้าน บ้านเป็นเพียงเศษฝุ่นละออง กระทั่งตัวตนของเราก็เช่นกัน ธรรมชาตินั้นต่างหากที่ยิ่งใหญ่และเป็นเจ้าของที่แท้จริง

เอื้ออยู่ปีสามแล้ว น้องๆทยอยเข้ามหาลัย สายลมแห่งเดือนตุลาพัดมาเบาบาง หอบความหนาวเย็นมาจางๆ นำความอบอุ่นมาสู่เรือน ทุกคนพร้อมใจกลับบ้านเมื่อมหาลัยปิด พ่อแม่ครึกครื้นไปด้วย แม่เข้าครัว จนหัวหูยุ่ง กับการทำเมนูที่โปรดปรานของตะละคน พ่อถามการเรียนการอยู่ของน้องๆ ซึ่งเพิ่งจากบ้าน กับเอื้อพ่อคุยถึงภารกิจที่ต้องหาเงินเพิ่ม ไม่งั้นไม่พอค่ากินอยู่ของน้องๆ แม่ไปเรียนเสริมอาชีพตามที่สหกรณ์แนะนำ พร้อมทั้งกู้เงินเพิ่มแต่นำไปลงทุน ไม่ใช่กู้เพื่อการใช้จ่ายอย่างที่เคยทำ ลูกๆจากบ้านไปแสวงหา พ่ออาจจะยังยุ่งกับงานพิทักษ์ป่า แต่แม่ว่างมากขึ้น จึงมีเวลาจะทำงานเสริมได้ 

ชีวิตการลงทุนของแม่กำลังเริ่มขึ้น..แม่จดค่าใช้จ่ายทุกบาททุกสตางค์ ไม่ว่าจะซื้อจะจ่าย แม่บอกเอื้อว่า เข็ดแล้วกับการจ่ายๆที่ไม่เคยวางแผน 

“ โตขึ้นเอื้อต้องรู้จักวางแผนชีวิตนะจ๊ะ ลูก โดยเฉพาะการกู้หนี้ยืมสิเนี่ยะ มันเป็นทุกข์มหันต์จริงๆ” แม่เอ่ยขึ้นย่ำค่ำที่นั่งกันปั่นถั่วทำขนมขาย

“จ๊ะแม่ หนูพอรู้อยู่บ้างทั้งจากการเรียนและอ่านหนังสือ แต่หนูว่าแม่อย่าคิดมากไปเลยนะ ตอนพวกหนูเด็กๆ แม่เงินเดือนก็ยังน้อย ค่าใช้จ่ายก็มาก พอตอนนี้เงินเดือนมากแต่ก็จ่ายให้พวกเอื้อมากขึ้นอีก แม่ถึงต้องกู้มาเพื่อการใช้จ่าย..” เอื้อพูดปลอบใจทั้งแม่และตัวเอง 

“ถึงงั้นก็เถอะ มีบางอย่างที่แม่รู้ว่าแม่กับพ่อตัดสินผิด อย่างเช่นการกู้เพื่อซื้อรถยนต์ บางทีถ้าแม่ยอมลำบากซักหน่อยขึ้นรถโดยสารไปทำงาน ก็ไม่ต้องเป็นหนี้เรื้อรังอย่างทุกวันนี้ เอ้อ!”

“ตอนนี้แม่เหลือหนี้อีกเยอะมั้ยจ๊ะ” เอื้อถามขึ้น

“ก็ยังเหลือแต่หนี้บ้านกับรถนะแหละ อ้อแล้วก็หนี้เงินลงทุนอีกนิด ใกล้หมดแล้วละ เอื้อจบพอดี แม่หมดหนี้ดีจัง เอื้อหางานทำก่อนแล้วค่อยเรียนต่อนะ แม่จะได้ส่งน้องๆสบายหน่อย ดีมั้ยลูก”

“ได้จ๊ะ เอื้อก็วางแผนไว้แล้ว อีกอย่างเอื้ออ่านวารสารสหกรณ์แล้ว เห็นเขาส่งเสริมการออมกันจัง อยากให้แม่มีเงินออมบ้าง” 

อืม! ขอบใจนะลูก แม่ก็คิดๆอยู่นะ หมดหนี้แล้ว ถ้าจะกู้ต้องกู้เพื่อเพิ่มรายได้ เท่านั้น ไม่เอาแล้วกู้เพื่อจ่ายทั่วๆไป ไม่ไหวเข็ดจริงๆ

“ไม่เป็นไรแม่ ผิดเป็นครูนะ หนูก็จะจำไว้เลย ว่าต่อไปหนูจะกู้เงินเมื่อต้องนำไปลงทุนเพิ่มเม็ด”เงิน ไม่กู้เพื่อซื้อความสบายชั่วประเดี๋ยวประด๋าว แต่อาจจะจำเป็นต้องกู้เพื่อซื้อบ้านอย่างเดียว เพราะลำพังคงหาเงินก้อนไปซื้อยากหน่อย นะแม่นะ”

“และจำไว้เป็นกฎทองของการกู้หนี้ไว้เลยนะลูกว่า 1. อย่ากู้ยืมมากเกินไป 2. อย่ากู้เพื่อซื้อเครื่องอุปโภคบริโภค และ 3 .กู้เงินจากแหล่งที่สามารถสร้างประสิทธิภาพด้านต้นทุนมากที่สุด” พ่อเอ่ยขึ้นมา ทั้งเอื้อและแม่อุทานขึ้นพร้อมกัน “อ้าวพ่อมาแอบฟังตอนไหนเนี่ย ฮิๆๆ ฮ่าๆ 555”

“ว่าแต่แหล่งกู้ที่สามารถเพิ่มประสิทธิภาพต้นทุนเนี่ย หาที่ไหนดีละพ่อ” เอื้อถามพ่อบ้าง

เอ๊ย! ต้องไปเรียนรู้เองแล้วละ พ่อก็รู้ของพ่อเท่านั้น สหกรณ์พ่อไง กู้มาเรียบร้อยให้แม่เอ็งทำขนมขายนั่นไง เห็นบอก ขายชุดหน้าคืนทุนแล้วนี่ละ เจ๋งมั้ยละ ”

พ่อก็....แล้วพ่อแม่ลูกก็หัวเราะกันครื้นเครง...ลาก่อนหนี้สินอันรุงรัง 

....................................

โลก ของ เอื้อและอาทร

โดย สนวลี